Kefalos Platona oświadczał, iż po długim dochodzeniu do obecnej, indywidualnie zdobytej mądrości, wie już, że należy prowadzić dobre życie, żeby nie doświadczać później wyrzutów sumienia za wyrządzone bliźnim krzywdy, mieć spokojną starość. Wiedza jako wynik sokratejskiej dialektyki, mądrości zdobywanej własnym wysiłkiem, czyli na mocy indywidualnego, człowieczego rozumu, jest Biblii obca. Jednostka sama z siebie jest istotą zbyt słabą intelektualnie; bezsilną wobec potęg świata, przekraczających jego możliwości.
mulier religiosa et consortes 