Herezjogenny dogmat Wcielenia

Status uroczystości Zwiastowania Pańskiego – bo tak oficjalnie nazywa się liturgia celebrowana dzisiaj w Kościele Katolickim – jest dość ambiwaletny. Z jednej strony obchody dotyczą fundamentalnego dla chrześcijaństwa dogmatu Wcielenia, z drugiej nie jest to święto nakazane, a jego nazwa i data były na przestrzeni dziejów Kościoła kilkakrotnie zmieniane (znane są m.in nazwy: „Zwiastowanie Bożej Rodzicielce”, „Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie” czy „Zwiastowanie Maryi”) „Zwiastowanie Pańskie” to nazwa najstarsza, pochodząca z przełomu VI i VII wieku, ponownie zatwierdzona przez Mszał papieża Pawła VI.

Junga „Odpowiedź Hiobowi” (i prof. Ziemińskiemu)

Impulsu do przypomnienia (słabo w Polsce znanej, chociaz tlumaczonej) Odpowiedzi Hiobowi C. G. Junga dostarczyła medialna dyskusja wokół książki Artura Nowaka i Ireneusza Ziemińskiego Chrześcijaństwo. Amoralna religia, która (jak można się było spodziewać) trafiła na listy bestsellerów po tym, jak ją środowiska katolickie histerycznie oprotestowały. W przeciwieństwie do mnie (chociaż protestów nie popieram) wielu recenzentom, w tym religioznawcy i profesorowi teologii, Tomaszowi Polakowi, książka bardzo się podoba. Uważamy ją za „działającą”, tzn. sądzimy, że jest ona impulsem do solidnego przyjrzenia się wielu kwestiom religijnym wynikającym z posługiwania się narracjami powołującymi się na owo przesłanie Jezusa.*