Nieśmiertelność cybernetyczna w perspektywie teologii

„Wzorcowe” podejście do definiowania umysłu (o którym była mowa w cz. 1) choć stosowane przez materialistów, ma silne podteksty religijne. Daniel Crevier argumentuje, że istnieje możliwość przeniesienia umysłu z jednej formy istnienia na inną, ponieważ byłoby to bliskie doświadczeniu śmierci i zgodne z tradycją judeochrześcijaństwa mówiącą o bliskim związku umysłu i ciała. Tym samym zdaje się wręcz sugerować zgodność chrześcijańskiej eschatologii z możliwością stopniowego i ostatecznego zastępowania komórek mózgowych obwodami elektronicznymi o identycznych funkcjach wejścia-wyjścia.*

Futurolodzy o nieśmiertelności (cz. 1)

Rozwój technologiczny często determinuje sposób postrzegania ludzi, przynajmniej ludzkiego ciała. W czasach Kartezjusza i La Mettrie’go ciało ludzkie było porównywane do urządzenia mechanicznego z elementami pneumatycznymi Dziś, w dobie komputerów, dominuje pogląd, że człowiek to niewiele więcej niż oprogramowanie działające na sprzęcie elektronicznym i – podobnie jak w przypadku komputerów – to „oprogramowanie” można oddzielić od ciała. Prowadzi to do wiary w możliwość przesyłania umysłu do komputera, a w konsekwencji do idei osobistej nieśmiertelności. Spróbujmy przyjrzeć się wykonalności takiego roszczenia na jego własnych warunkach. 

Teologiczna prawda Księgi Hioba*

W ostatnim rozdziale Księgi Hioba, po wszystkich przemowach Hioba i jego trzech przyjaciół oraz enigmatycznego Elihu, przemawia sam Bóg, zwracając się do najstarszego z nich, Elifaza: Zapłonąłem gniewem na ciebie i na dwóch przyjaciół twoich, bo nie mówiliście o Mnie prawdy, jak sługa mój, Hiob.  Weźcie teraz siedem młodych cielców i siedem baranów, idźcie do sługi mego, Hioba, i złóżcie ofiarę całopalną za siebie. Mój sługa, Hiob, będzie się za was modlił. Ze względu na niego nic złego wam nie zrobię, choć nie mówiliście prawdy o Mnie, jak sługa mój, Hiob. (Księga Hioba 42:7-8)